«Κοιτώντας κατάματα τον Σχολικό Εκφοβισμό» Οικογένεια – Παιδί – Σχολείο Ψυχολογικές και Λογοτεχνικές Προσεγγίσεις

Εσπερίδα πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 29 Μαρτίου με θέμα «Κοιτώντας κατάματα τον Σχολικό Εκφοβισμό, Οικογένεια – Παιδί – Σχολείο, Ψυχολογικές και Λογοτεχνικές προσεγγίσεις» στο σχολείο μας σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Γράφημα και τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας, Τμήμα Σχολικών Δραστηριοτήτων σε εξαιρετικό κλίμα συνεργασίας ανάμεσα στις ομιλήτριες και τους συμμετέχοντες.

Η κ. Χατζησταματίου Ψυχολόγος, MSC, PhD, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια ανέπτυξε το φαινόμενο του Σχολικού Εκφοβισμού ως «μία κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε συμμαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου»

Παρουσίασε τις μορφές σχολικού εκφοβισμού, τη λεκτική, τη σωματική, την κοινωνική, την ηλεκτρονική ή διαδικτυακή και τη σεξουαλική παρενόχληση. Ανέλυσε τους λόγους, για τους οποίους ένα παιδί μπορεί να δέχεται επιθέσεις εκφοβισμού και βίας στο σχολείο και επίσης τους λόγους για τους οποίους παιδιά αναπτύσσουν εκφοβιστικές και βίαιες συμπεριφορές. Τόνισε ότι οι γονείς θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα παρατηρητικοί ως προς τη συμπεριφορά και την έκφραση του παιδιού, μέσω των οποίων ουσιαστικά σωματοποιούν τον εκφοβισμό που δέχονται. Στάθηκε στους ρόλους των παιδιών: μαθητές – θύματα, μαθητές – θύτες καθώς επίσης και στους μαθητές – παρατηρητές και τον βαρύνοντα ρόλο τους.

Η κ. Παπαγιαννοπούλου, ψυχολόγος MSC Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια ανέπτυξε τον ρόλο της οικογένειας, πλαισίου στο οποίο τα παιδιά διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, μαθαίνουν το σωστό και το λάθος. Από την άλλη πλευρά αναφέρθηκε στις περιπτώσεις όπου η οικογένεια σχετίζεται με την εκδήλωση συμπεριφορών και εκφοβισμού, στον ρόλο του πατέρα και της μητέρας, τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους στο παιδί τους. Έβαλε τους συμμετέχοντες στη διαδικασία να προβληματιστούν για τους τρόπους που η οικογένεια διαχειρίζεται τη βία (αδιαφορία; συζήτηση; αυστηρότητα; ) τονίζοντας την ανάγκη καλλιέργειας της ενσυναίσθησης. Υπογράμμισε τη σημασία του παραδείγματος που δίνουν οι γονείς στη σχέση που έχει καλλιεργηθεί με τα παιδιά, όπως επίσης του τρόπου με τον οποίο μπορούν να βοηθήσουν το παιδί θύμα αλλά και το παιδί θύτη.

Η κ.Καλώτα MSC , Συμβουλευτική Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπεύτρια, Εκπαιδεύτρια, Επόπτρια Gestalt, εμβάθυνε στον ρόλο του εκπαιδευτικού στον περιορισμό φαινομένων σχολικού εκφοβισμού.

Αναφέρθηκε στις έννοιες της αποδοχής, της αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού, καθώς ουσιαστικά μέσω αυτών γίνεται η συνάντηση των παιδιών, η επαφή και τίθενται τα όρια. Ανέπτυξε τη μεγάλη σημασία της «Αποδοχής του Εαυτού», να νιώθει το παιδί καλά με αυτό που είναι τώρα, χωρίς αιτιολογήσεις ή αποδείξεις, χωρίς να αρνείται ή να αγνοεί τα ελαττώματα ή τις αδυναμίες του, τις οποίες δέχεται ως μέρος της ανθρώπινης φύσης του. Προβλημάτισε μιλώντας για τη μη αποδοχή του εαυτού, αλλά και τα οφέλη αποδοχής του, όπως επίσης πρότεινε τρόπους καλλιέργειας της αποδοχής μέσω της ενσυνειδητότητας και της συμπόνοιας.

Όλες αυτές οι προσπάθειες που οδηγούν στη συνάντηση με τους συνανθρώπους με σεβασμό στα όρια της επαφής στα «σύνορα του Εγώ» , που πρέπει να είναι ελαστικά, καθώς το παιδί προσαρμόζεται και αναπτύσσεται. Οι λόγοι που κάποιος κρύβει τη μοναδικότητά του είναι ο φόβος της απομόνωσης, της γελοιοποίησης, της απόρριψης και της ντροπής.

Μετά τις ομιλίες ακολούθησαν βιωματικά εργαστήρια για τους τρόπους διαχείρισης περιστατικών σχολικού εκφοβισμού από την πλευρά του παιδιού – θύματος , του παιδιού – θύτη, των παρατηρητών, των εκπαιδευτικών και των γονέων.

Η Εσπερίδα ολοκληρώθηκε σε πνεύμα συνεργασίας, αλληλοαποδοχής, διαλόγου, αφήνοντας προβληματισμούς αλλά δίνοντας επίσης το αίσθημα της πληρότητας.