Αγία Αιμιλία ντε Βιαλάρ
Η Αγία Αιμιλία ντε Βιαλάρ γεννήθηκε στην κωμόπολη Γκαγιάκ της Νότιας Γαλλίας το 1797. Ήταν κόρη του Αυγούστου Ντε Βιαλάρ και της Αντουανέτας Πορτάλ δύο από τις πιο σημαντικές οικογένειες της περιοχής.
Διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα και το σπουδαιότερο οδηγήθηκε κοντά στο Χριστό από τη μητέρα της , η οποία πίστευε βαθιά σο Θεό. Η Αιμιλία έμεινε ορφανή από μητέρα στην ηλικία των δεκατριών χρόνων. Βιώνει αυτό το βαθύ, αγιάτρευτο πόνο της απώλειας της πολυαγαπημένης της μητέρας και δασκάλας και καταφέρνει να προσαρμοστεί στη νέα πια ζωή, παρακολουθώντας μαθήματα στο “Αβαείο του δάσους” (Abbaye du bois) στο Παρίσι.
Επιστρέφει στην πατρίδα της το Γκαγιάκ δύο χρόνια μετά και η κοινωνία της κωμόπολης δέχεται πολύ εγκάρδια την πρόσχαρη νεαρή.
Γρήγορα νιώθει στην καρδιά της το κάλεσμα του Κυρίου. Η βαθιά τρυφερότητα, στοργή και αγάπη που νιώθει για τους φτωχούς, τους αρρώστους και τα παιδιά την ωθούν να αναζητεί τρόπους για ν` ανακουφίσει τον πόνο τους στη μικρή πολιτεία.
Τα Χριστούγεννα του 1832 η Αιμιλία αφήνει την πατρική στέγη όπου για είκοσι χρόνια αντιμετώπιζε τον αυστηρό πατέρα, του οποίου τα σχέδια για ένα καλό γάμο ανέτρεψε, και την αυταρχική Τουανόν, την οικονόμο, που πάντα παραμόνευε να υποσκάψει τη θέση και τις ενέργειες της φιλεύσπλαχνης κόρης.
Αγοράζει ένα σπίτι με τη σεβαστή κληρονομιά που της άφησε ο πολυαγαπημένος της παππούς βαρώνος Ντε Πορτάλ και με τρεις πιστές της φίλες ρίχνονται στον αγώνα για την ανακούφιση του πόνου του Πλησίον. Ιδρύει το “Τάγμα των Αδελφών του Αγίου Ιωσήφ της Εμφανίσεως” που τιμά ως οδηγό και προστάτη το Μνηστήρα Ιωσήφ, στον οποίο εμφανίστηκε Άγγελος Κυρίου λέγοντάς του “μη φοβηθείς παραλαβείν Μαριάμ τη Γυναίκα σου· το γαρ εν αυτή γεννηθέν εκ Πνεύματος εστίν αγίου” (Ματθ. 1, 18)
Από το 1832 ρίχνεται σ` έναν αδιάκοπο αγώνα ανιδιοτελούς προσφοράς στον άρρωστο, τον εγκαταλειμμένο, αυτόν που έχει ανάγκη στο σώμα και στην ψυχή. Οδηγεί τις αδερφές της στην Αλγερία, την Τυνησία, τη Μάλτα, την Κύπρο, την Ελλάδα, τη Βιρμανία, τη Λιβύη, το Λίβανο, τη Συρία, την Αυστραλία. Εκοιμήθη το 1856 σε ηλικία 59 ετών.
Οι Αδελφές της, πρόθυμα, ακούραστα, με ζήλο περισσό προσφέρουν την αγάπη τους αντιμετωπίζοντας επιδημίες, επαναστάσεις. Ασκούν ιεραποστολικό έργο κατά το παράδειγμα της Μητέρας τους, προτάσσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, για να προστατεύσουν ανυπεράσπιστους ανθρώπους.
Το 1931 η Καθολική Εκκλησία ανακηρύσσει την Αιμιλία ντε Βιαλάρ Οσία και το 1951 Αγία. Σήμερα πάνω από 1000 Αδελφές συνεχίζουν το δημιουργικό έργο της Αγίας Αιμιλίας στις πέντε ηπείρους. Σύνθημά τους ο λόγος της Αγίας: “Πηγαίνετε και με ό,τι έχετε και θα λάβετε, κάνετε όσο καλό μπορείτε“.
