Ο ρόλος των γονέων στην υποστήριξη και την προσαρμογή των παιδιών στη σχολική καθημερινότητα

Στις ενημερωτικές συναντήσεις των τάξεων Ε’ και Στ’ η ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια κ. Καλώτα Ιωάννα μίλησε για  το ρόλο  των γονέων στην υποστήριξη και την προσαρμογή των παιδιών στη σχολική καθημερινότητα .

Ξεκίνησε την ομιλία της κάνοντας αναφορά στο αίσθημα πανικού που διακατέχει γονείς και παιδιά γυρνώντας στο σχολείο μετά από τις καλοκαιρινές διακοπές. Έκανε λόγο για το γεγονός ότι τα παιδιά αντιλαμβάνονται όλα τις σκέψεις και τα συναισθήματα των γονέων τους, καθώς οι δεύτεροι τα περνούν με τρόπο μη λεκτικό. Έδωσε προτάσεις σχετικά με το πώς μπορούν οι γονείς να υποστηρίξουν το παιδί τους κάνοντας σαφές ότι η συζήτηση/επικοινωνία με τους εκπαιδευτικούς είναι απαραίτητη. Υποστήριξε ότι ο γονιός οφείλει να είναι συναισθηματικός μέντορας του παιδιού του, να καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη του και την ενσυναίσθησή του. Η ποιοτική επικοινωνία καθίσταται αναγκαία έστω και στα δέκα λεπτά της διαδρομής προς το σχολείο. Τόνισε τη σημασία του αυτοελέγχου, ο οποίος αποκτιέται μέσα από κανόνες, της αυτοεπίγνωσης και της διεκδικητικής τάσης από την πλευρά του παιδιού. Σημαντική είναι η ενεργητική ακρόαση από μέρους του γονέα, η οποία διευκολύνει την ουσιαστική επικοινωνία. Οι γονείς οφείλουν να αντιμετωπίζουν με σοβαρότητα και σεβασμό το παιδί τους, που είναι ένας μικρός άνθρωπος που εξελίσσεται, αλλά έχει προσωπικότητα. Η αποδοχή άνευ όρων, η αγάπη χωρίς ανταλλάγματα, η επιβράβευση της προσπάθειας και του αποτελέσματος κρίνονται απαραίτητα στοιχεία για τη διαμόρφωση ουσιαστικής σχέσης. Ο γονιός οφείλει να προσπαθεί να τονίζει τα θετικά του παιδιού και να μην τα θεωρεί δεδομένα. Η κ. Καλώτα αναφέρθηκε στα εφηβικά στοιχεία που παρουσιάζονται στα παιδιά της Ε’ και της Στ’ τάξης, όπως είναι η αντίδραση και η απαίτηση.

Έκλεισε την παρουσίασή της τονίζοντας τη σημασία του να εμπνέει ο γονιός το παιδί του, να το ενθαρρύνει, να βοηθάει να ανακαλύψει τα ενδιαφέροντά του και να θέτει μικρούς ρεαλιστικούς στόχους. Τα σταθερά λογικά όρια, οι κανόνες συνάμα με την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα οφείλουν να αποτελούν το μοτίβο συμπεριφοράς του γονιού μέντορα.